Annenizi Öpüp Teşekkür

____________________________________________________________________

Aşağıdaki yazı Muratlı Ses Gazetesi’nin zamansız bir yazısıdır. Ben de aldım tam zamanında koydum buraya.

…………………………………………………

Annenize en son ne zaman teşekkür ettiniz, hatırlıyor musunuz? Hatırlamazsınız. Ben de öyleydim ama şimdi “Keşke yaşıyor olsa da gidip ellerini öpüp hayır dualarını alsam” diyorum. Sizler, annenize gerektiği sevgiyi gösteriyor musunuz? Hiç durmayın, hemen annenize koşun ve ellerine sarılıp, “Teşekkür ederim anneciğim” deyin. Anneler Günü’nde en azından “bir demet kır çiçeği” armağan ederek, bir güzel sözcükle yanağından öperek, onu mutlu edin. Gelelim annelere neden teşekkür etmemiz gerektiğine.

1 yaşınızdayken, sizi elleriyle besledi ve yıkadı, bütün gece ağlayıp, onu uyutmayarak teşekkür ettiniz.

2 yaşınızdayken, size yürümeyi öğretti, size seslendiğinde odadan kaçarak teşekkür ettiniz.

3 yaşınızdayken, size özenle yemekler hazırladı, tbağınızı masanın altına dökerek teşekkür ettiniz.

4 yaşınızdayken, elinize rengarenk kalemler tutuşturdu, evin bütün duvarlarına resim yaparak teşekkür ettiniz.

5 yaşınızdayken, sizi cici kıyafetlerle süsledi, gördüğünüz ilk çanur birikintisine atlayarak teşekkür ettiniz.

6 yaşınızdayken, okula kadar sizinle yürüdü, sokaklarda “GİTMİYCEEEEEEM” diye ağlayarak teşekkür ettiniz.

7 yaşınızdayken, size bir top hediye etti, komşunun camını kırarak teşekkür ettiniz.

8 yaşınızdayken, size piyano öğretmeni buldu, notaları bir gün bile çalışmayarak teşekkür ettiniz.

9 yaşınızdayken, doüum günü partilerinden dans derslerine kadar, her yere sizi arabasıyla götürdü, arabadan fırlayıp giderken arkanıza bile bakmayarak teşekkür ettiniz.

10 yaşınızdayken, doğum günü partilerinden dans derslerine kadar, her yere sizi arabasıyla götürdü, arabadan fırlayıp giderken arkanıza bile bakmayarak teşekkür ettiniz.

11 yaşınızdayken, sizi arkadaşınızla sinemaya götürdü, “Den bizimle oturma” diyerek teşekkür ettiniz.

12 yaşınızdayken, zararlı TV programlarını seyretmenizi istemedi, evde değilken hepsini izleyerek teşekkür ettiniz.

15 yaşınızdayken, sizi yurtdışında yaz kampına gönderdi, tek satır mektup yazmayarak teşekkür ettiniz.

17 yaşınızdayken, arkadaşınızla partiye gitmenize izin verdi, bir telefon bile etmeden sabaha karşı eve dönerek teşekkür ettiniz.

19 yaşınızdayken, okul masraflarınızı karşıladı, sizi arabasıyla kampüse götürdü ve eşyalarınızı taşıdı. Arkadaşlarınız alay etmesin diye kampüs kapısında vedalaşarak teşekkür ettiniz.

21 yaşınızdayken, iş hayatı ve kariyerinizle ilgili size fikir vermek istedi. “Ben senin gibi olmayacağım” diyerek teşekkür ettiniz.

22 yaşınızdayken, kep giyme töreninizde size gururla sarıldı, Avrupa seyahati için para isteyerek teşekkür ettiniz.

24 yaşınızdayken, uzun süredir çıktığınız arkadaşınızla tanışmak istedi, “Zamanını ben bilirim” diye tersleyerek teşekkür ettiniz.

25 yaşınızdayken, düğün masraflarınnızı karşıladı, sizin için hem mutlu oldu, hem çok duygulandı. Siz dünyanın bir ucuna taşınarak teşekkür ettiniz.

30 yaşınızdayken, bebek bakımı hakkında size akıl vermek istedi. “Artık bu ilkel yöntemleri bırak” diyerek teşekkür ettiniz.

40 yaşınızdayken, sizi arayıp bir akrabanızın doğum gününü hatırlattı, “Anne işim başımdan aşkın” diyerek teşekkür ettiniz.

50 yaşınızdayken, o çok hastalandı, hafta sonunda onu görmeye gittiğinizde, mutlu oldu, ona yaşlıların çocuk gibi nazlı olduğunu söyleyerek teşekkür ettiniz.

Derken bir gün!… O öldü.

O güne kadar, onun için, yapmadığınız ne varsa, o anda, kalbinize yıldırım gibi düştü…. Çaresizdiniz!… Teşekkür edecektiniz ama anneniz yoktu.

Davut Kurtuluş – MAYDANOZUN DİKENİ

MURATLI SES GAZETESİ Sayı: 136 16.08.2007 Perşembe

………………………………………………………………….

Tüm annelerin anneler gününü kutluyorum. 😀